Εγώ και εσύ=Εμείς

Γράφει: Έλενα Καρύδη

Πότε τρέχω και πότε περπατάω...
Πάντα όμως ενάντια στους φόβους μου...
Εγώ που όσο ήμουν μόνη έκανα τον μάγκα, τώρα στο πλάι σου τρέμω στο κάθε καρδιοχτύπι μου...
Εγώ που ξέχασα πως είναι το υπό το μηδέν επίπεδό μου...
Εγώ η ίδια που έγινα και πάλι παιδί...
Σκόρπισα τη σκόνη από την δύναμη που έχω να νιώθω πολλά και τεράστια συναισθήματα... κ τώρα παλεύω να τα κρύψω...
Ποιά?
Εγώ!
Εγώ...
Εσύ...
Εσύ κερνάς χάδια, φιλιά, όμορφα λόγια...
Χωρίς καμία υπερβολή, καθόλου βιασύνη...
Μετράς στιγμές που πέθαινα, τις λογαριάζεις και κάνεις εξόφληση των αθετημένων λόγων που με βάρυναν...
Καθετί που χάσαμε, από οπουδήποτε χαθήκαμε,κάθε πρόγευση που καθυποτάξαμε,κάθε φόβο που αντιμετωπίσαμε...
Μεταμορφώνονται μπροστά μας σε προσάναμμα...
Φωτιά πήραν όλα και έδωσαν ρεσιτάλ στις στάχτες τους...
Τα ρέστα δικά τους...
Εμείς...
Εμείς είμαστε το όνειρό μου...
Η προσευχή μου...