Η κοινωνία των ‘’Ζόμπι’’

Γράφει: Μαρία Κυρκίνη

 

Πολλοί άνθρωποι λένε ότι η σημερινή κοινωνία μοιάζει με ζούγκλα. Αυτή η γνώμη είναι αποδεκτή. Όμως, η κοινωνία της σημερινής εποχής είναι όχι μόνο ζούγκλα, είναι επίσης μια κοινωνία γεμάτη ‘’ζόμπι’’. Όσο φανταστικές κι αν φαίνονται οι ταινίες τρόμου, μπορούν να μας δώσουν ένα μεταφορικό μήνυμα.

Κάθε μέρα, όταν βγαίνουμε από την πόρτα του σπιτιού μας, συναντάμε έναν ‘’νεκρό’’ κόσμο από ανθρώπους που περπατούν, χωρίς να καταλαβαίνουν τον συνάνθρωπό τους. Περπατούν χωρίς συναισθήματα, ευαισθησία και καλοσύνη. Νοιάζονται μόνο για την δική τους δουλειά και το προσωπικό τους συμφέρον, ενώ δεν ενδιαφέρονται για τον άλλον, ο οποίος υποφέρει από ο,τιδήποτε. Προτιμούν να υποφέρει ο άλλος μέχρι να πεθάνει, παρά να είναι ευτυχισμένος. Το μόνο που ζητούν είναι αίμα ανθρώπου, με την ρεαλιστική έννοια ότι θέλουν να αποκτήσουν την περιουσία του άλλου. Όταν ακούν περιουσία και χρήματα, τότε οι άνθρωποι αρχίζουν να  κυνηγούν τον άλλον σαν ‘’ζόμπι’’ για να του πιουν το αίμα μέχρι θανάτου.

Επίσης, ‘’ζόμπι’’ είναι αυτοί που προσπαθούν να πιουν το αίμα του κόσμου, πιέζοντάς τον να δώσει χρήματα το συντομότερο δυνατόν γίνεται. Αυτό μπορεί να συμβεί με διάφορους λογαριασμούς, φόροι και παραπλανητικές διαφημίσεις, με σκοπό τον θάνατό μας. Για αυτό τον λόγο, τα ‘’ζόμπι’’ που διψούν για χρήμα και μόνο χρήμα, υπάρχουν στην πραγματική ζωή.

Εδώ και πολλά χρόνια, η επιδημία με τον ‘’ιό’’ της απληστίας, αχαριστίας και αδικίας εξαπλώνεται σιγά σιγά σε ολόκληρο τον κόσμο παγκοσμίως, πλησιάζοντας στην ολοκληρωμένη καταστροφή. Αυτός ο ‘’ιός’’ δεν μπορεί να θεραπευθεί εύκολα, γιατί εξαπλώνεται με γρήγορους ρυθμούς από άνθρωπο σε άνθρωπο. Έτσι, σε ολόκληρη την ανθρωπότητα επικρατεί αυτή η καταραμένη επιδημία.

Κλείνοντας, ο σκοτεινός κόσμος των ‘’ζωντανών νεκρών’’ κυριαρχεί παντού, σήμερα. Στο δρόμο, στον χώρο εργασίας, στο σούπερ μάρκετ, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στο πάρκο, στις ημερίδες, στις εκδηλώσεις, στο λιμάνι, στο μετρό, στο λεωφορείο  κ.α. Μακάρι, να έρθει η μέρα χωρίς σκοτάδι, χωρίς ‘’ζόμπι’’, χωρίς αίμα, χωρίς ασχήμια, αλλά με φως, αγάπη, χαρά και ειρήνη. Μακάρι να έρθει η μέρα που δεν θα επικρατεί ο πόνος, ο θάνατος και τα δάκρυα. Μακάρι να έρθει η μέρα που περιμένει ο πραγματικά καλός κόσμος, ο οποίος βρίσκεται στην ‘’φυλακή των ζόμπι’’. Μακάρι να εμφανιστεί η δικαιοσύνη και η ελευθερία.