Οι έφηβοι,το άγχος και οι σπουδές στο εξωτερικό

Γράφει: Ειρήνη Σάββα (BA Media Studies – QMU)

 

Ως αρχή, να αναφέρουμε ότι δεν περνούν σε όλες τις χώρες, τα παιδιά την εφηβεία. Η εφηβεία είναι καθαρή δημιουργία του δυτικού κόσμου και τρόπου ζωής, γενικότερα. Αυτή η περίοδος θεωρείται ως η τελευταία περίοδος πριν από την ενηλικίωση του ατόμου. Έρευνες έχουν δείξει πως με το πέρασμα των χρόνων, παρατείνεται. Στη σημερινή εποχή, διαρκεί γύρω στα 8 με 9 χρόνια, δηλαδή από τα 11 μέχρι και τα 20 χρόνια ενός ατόμου. Δεν είναι, όμως, όλοι οι άνθρωποι το ίδιο κάποιοι αργούν, περνούν ορισμένα χρόνια επιπλέον για να ενηλικιωθούν. Είναι απόλυτα φυσιολογικό.

 

Τα άγχη που αντιμετωπίζουν συνήθως οι έφηβοι έχουν να κάνουν, συνήθως, με την απόδοση τους στο σχολείο, για το μακρινό τους μέλλον, την αποκατάστασή τους και τις σπουδές τους. Για το πόσο αρεστοί είναι στους άλλους, για τις σχέσεις τους με το αντίθετο φύλο, αλλά και περί σεξουαλικών ζητημάτων, που κατά πάσα πιθανότητα να έρθουν αντιμέτωποι για πρώτη φορά. Πιο πολύ, όμως, υποφέρουν από κοινωνική φοβία. Δηλαδή, έχουν την αίσθηση πως οι άλλοι τους κρίνουν αρνητικά για ότι κάνουν. Εκτός αυτού, συγκρίνουν τον εαυτό τους και τα χαρίσματά τους με αυτά των άλλων νομίζοντας ότι τους υστερούν σε κάτι.

 

Οι γονείς που αγχώνονται υπερβολικά και πιέζουν τα παιδιά τους για τη σχολική τους απόδοση, για τις σπουδές, την μελλοντική αποκατάσταση κτλ. Σαν παράδειγμα: «Δε σε βλέπω να διαβάζεις, δεν ανοίγεις βιβλίο. Πρέπει να περάσεις τις πανελλήνιες. Νομική θα περάσεις. Νομίζεις η κόρη του Πέτρου είναι καλύτερη από εσένα; Κι άμα τελειώσεις, γραφείο θα σου ανοίξω. Η γειτόνισσα θα σπάσει από την ζήλια.» Αυτού του τύπου οι γονείς τείνουν την υστερία τους, να τη μεταφέρουν και στα παιδιά τους. 

Ωστόσο, τα αποτελέσματα αυτής της συμπεριφοράς και οι αντιδράσεις του κάθε έφηβου ξεχωριστά έχει δύο φάσεις, ή το παιδί θα προσπαθεί με κάθε τρόπο για να ικανοποιήσει τον γονέα και τελικά θα αποτυγχάνει, δε θα αποδίδει στο επίπεδο που θέλει ο γονέας ή το παιδί θα αντιδράσει στην πίεση και θα νιώθει ότι δε θα γίνει ποτέ αποδεκτός πουθενά και από κανέναν.

 

Πάντως, έρευνες έδειξαν ότι αρκετά παιδιά που πριν μπουν στην εφηβεία, λάμβαναν τέτοια συμπεριφορά από τους γονείς τους, στην εφηβεία ήταν νευρικά. Αυτό συμβαίνει διότι οι γονείς κάνουν το λάθος να απαιτούν πράγματα από τα παιδιά τους που δεν μπορούν να δώσουν, για πολλούς λόγους. Είτε αυτά που τους ζητάνε δεν είναι τα χαρίσματα τους είτε επειδή οι ίδιοι έφηβοι αρνούνται να δουν τις δυνατότητες τους και αποδίδουν λιγότερο. 

 

Η αλήθεια είναι ότι τις πραγματικές του δυνατότητες το άτομο τις ανακαλύπτει λίγο αργότερα, κατά την ανεξαρτητοποίηση του από τον γονέα, όταν φύγει από το σπίτι δηλαδή. Κυρίως, όταν πρόκειται για περίοδο σπουδών και προπαντός όταν το παιδί επιλέξει το εξωτερικό. 

Για αυτό αρκετοί ειδικοί και σύμβουλοι συνιστούν στα παιδιά να σπουδάζουν στο εξωτερικό. Επειδή εκεί το παιδί αναπτύσει μια άλλη ιδεολογία και κριτική σκέψη. Μαθαίνει από κουλτούρες άλλων χωρών από τις σχέσεις που επισυνάπτει με τους ξένους της χώρας της επιλογής του. Υιοθετεί μια διαφορετική νοοτροπία γύρω από όλα τα θέματα που απασχολούν την ανθρώπινη ύπαρξη. Εδώ ισχύει το γνωστό ρητό "το ξένο είναι πάντα πιο γλυκό", κατά μία έννοια ισχύει διότι έτσι ωριμάζει το πνεύμα του ατόμου έτσι ώστε να μην απορρίπτει τα πάντα, να τα βλέπει και με άλλο μάτι.

 

Επίσης, να πούμε ότι αρκετοί έχουν επιστρέψει στην χώρα τους ως καινούργιοι άνθρωποι διότι η εμπειρία αυτή επηρεάζει τις αποφάσεις που παίρνουν στην μετέπειτα ζωή τους. Παρόλα ταύτα, οι σύμβουλοι σπουδών στο εξωτερικό υποστηρίζουν ότι ένας από τους στόχους των σπουδών στο εξωτερικό είναι να εκπαιδευτούν οι φοιτητές ώστε να φέρονται με σεβασμό ως προς τους άλλους πολιτισμούς, τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα και όχι μόνο.